chimera w panoptikum iluzji

z objęć ciepłej pościeli 

wyrywa ją

TĘSKNOTA

w  jej sny

słodkie i kolorowe

wkrada się siny poranek

niczym ZŁODZIEJ

otwiera oczy

dziewczyna z plakatu

biegnie przez miasto

woda w czajniku

bulgocze z ROZPACZY

ona wie

ona czuje

ona MUSI

głowa przy szybie

zimowe krajobrazy

kalejdoskop

głos spikera

to tutaj przecież

tłum się spieszy

uderza ją CHŁÓD

cztery koła

brama ogromna

pik – pik

i już jest

w wielkiej sali
bicie SERCA

myśli nieposłuszne

kawa gorąca

w jej oczach blask

poświata ekranu

bo nie radość

rozum szalejący

projekcja obrazów

chce tego

nie chce tamtego

czy aby jednak

na pewno

pulsującą krew

zbywa  UŚMIECHEM

zna swoje miejsce

po wszystkim wie

że wielkie miasto

trzeba było OSWOIĆ