pożegnania

Wszystkie pożegnania są trudne, zwłaszcza w takim czasie. Nieważne, czy żegnamy się z osobami, z marzeniami, z pragnieniami, z iluzjami... Dziś Maleńka zdała sobie sprawę w tego, że musi się rozstać z czymś, co do tej pory wydawało jej się oczywiste. Był moment, że uwierzyła w to, w co chciałą wierzyć, że zaczyna się dla niej bajka. A potem, dzień po dniu, przychodziło rozczarowanie. I choć nie chciała dopuszczać do siebie tej myśli... Źle zdefiniowała tą relację. Nie może być tak, że to jedna strona się angażuje. Nie może być tak, że pozostają niedopowiedzenia. Przyjaźń wymaga obecności: bycia zawsze, o każdej godzinie. Nie tylko od święta i nie tylko z doskoku. To powstrzymywanie się od wydawania sądów, akceptacja, umiejętność bronienia drugiej osoby za wszelką cenę. To pamięć, bez względu na okoliczności. To długie rozmowy. To to uczucie, kiedy coś się dzieje i sięgasz po telefon, żeby zadzwonić i opowiedzieć tej drugiej osobie o wydarzeniach. To chęć zostawienia wszystkiego i spędzania razem czasu. To szczerość i prowadzenie dobrą drogą. To umiejętność przełamiania własnych lęków, słabości i nieśmiałości. Tego wszystkiego Maleńkiej brakło w tej relacji. W gruzach legło jej wyobrażenie. Popatrzyła z dużego dystansu. Wydała wyrok. Smutna refleksja, ale czuje, że to się nie może udać, że kolejna "przyjaźń" umrze śmiercią naturalną. Może jeszcze nie teraz, ale z czasem. Dzień po dniu będzie dalej i dalej, by w końcu nie móc wrócić. Chyba, że zdarzy się cud.

urodzinowo

Dzisiejszy dzień jest dla Maleńkiem wyjątkowy. To czas, który zawsze stwarza okazję do podsumowań. Jaki był więc ten kolejny rok?

Przede wszystkim intensywny. Pełen zmian. I odkryć. I pasji. Na polu zawodowym przyniósł zmianę działu, stanowiska, przełożonego. Zmianę na lepsze. Chyba. Maleńka zaczęła również robić rzeczy, o których dotychczas tylko marzyła. Czerwcowa Norwegia pozwoliła jej na poznanie siebie. Płynąc między fiordami poczuła się naprawdę wolna i szczęśliwa. A to zaowocowało rejsem po Wyspach Pontyjskich i nurkowaniami. I tym, że tak pięknie udało się jej to połączyć ze szkoleniem.I tym, że zrobiła międzynarodowy certyfikat. I tym, że na morzy odnalazła siebie, jakkolwiek patetycznie to brzmi. Leżąc na dziobie jachtu pod gwieździstym niebem poczuła, czym jest szczęście. Nie wyobraża sobie teraz, że mogłoby być inaczej. Woda przyniosła jej wszystko, czego potrzebowała. Nauczyła pokory i pozwoliła docenić to, co jest ważne. A ten rok był również okresem, w którym Maleńka zrobiła porządek w sferze przyjaźni, wyrzucił to, co zbędne, podniosła rangę tego, co wspaniałe.

Jednego Maleńka jest pewna - nic już nie jest takie samo. Ale to dobrze, że wszystko idzie naprzód. Na kolejne 12 miesięcy Maleńka ma masę planów, tych szalonych i tych spokojnych. I chciałaby, żeby dopisywało jej szczęście.

by M.M.

"Ja cię błagam gorąco, na wszystkie świętości: nie myśl. Nic już nie myśl, nigdy. Bo jak ty, nie daj Boże, zaczynasz myśleć, to nam to wyraźnie szkodzi na życiorys."

szansa

No więc... Maleńka, którą miotają ostatnio sprzeczne uczucia, postawnowiła sprawdzić, czy aby na pewno... I dała szansę.

drgania

Maleńka ma weekend refleksji. Im bliżej jej urodzin, świąt i końca roku, tym bardziej skłonna jest do podsumowań. Ma wrażenie bowiem, że coś się w jej życiu skończyło, że zamknął się kolejny etap. Młodzieńcze, naiwne myśli zamknęła w pudle i schowała głęboko. Wkroczyła w dorosłe życie, w którym sama musi decydować, co wybrać. Dotarła do momentu, w którym wie, że nie może stać jedną nogą tu, a drugą tam. Musi podjąć decyzję...

Wczoraj, kiedy wracała z jeszcze większego miasta, poczuła coś. W momencie, gdy pociąg późnym wieczorem wjeżdzał na dworzec w wielkim mieście, Maleńkiej drgnęło serce, a na ustach wymalował się uśmiech. "Wielkie miasto trzeba było oswoić, żeby być tu szczęśliwą" - taka myśl przebiegła jej po głowie.

I choć upiera się, że wróci w rodzinne strony, ma świadomość, że nieprędko to nastąpi. Pozwoliła losowi wybrać i to on dokonał za nią wyboru, a ta wczorajsza reakcja była tylko przypieczętowaniem decyzji....

chimera w panoptikum iluzji

z objęć ciepłej pościeli 

wyrywa ją

TĘSKNOTA

w  jej sny

słodkie i kolorowe

wkrada się siny poranek

niczym ZŁODZIEJ

otwiera oczy

dziewczyna z plakatu

biegnie przez miasto

woda w czajniku

bulgocze z ROZPACZY

ona wie

ona czuje

ona MUSI

głowa przy szybie

zimowe krajobrazy

kalejdoskop

głos spikera

to tutaj przecież

tłum się spieszy

uderza ją CHŁÓD

cztery koła

brama ogromna

pik – pik

i już jest

w wielkiej sali
bicie SERCA

myśli nieposłuszne

kawa gorąca

w jej oczach blask

poświata ekranu

bo nie radość

rozum szalejący

projekcja obrazów

chce tego

nie chce tamtego

czy aby jednak

na pewno

pulsującą krew

zbywa  UŚMIECHEM

zna swoje miejsce

po wszystkim wie

że wielkie miasto

trzeba było OSWOIĆ

:P

Jedno słowo - ISLANDIA...

Walka rozpcozęta.

w grudniowe noce...

No i mamy grudzień... Maleńka nie może się nadziwić, jak ten czas ucieka. 19 dni i bedzie o rok starsza... A za równie 3 tygodnie święta...  Potem Nowy Rok... Czas ucieka.

Maleńka ma mnóstwo pracy. Podróżuje pomiędzy małym miastem, wielkim miastem i jeszcze większym miastem. Lepsze to niż pomysł osadzenia jej na stałe w tym trzecim miejscu. Jest ciężko, ale nie traci dobrego nastroju. Czeka na Mikołaja :) Tak, tak, wie, że jest za duża, żeby w Niego wierzyć... :P Dlatego sama zamierza paradować w czwartek w czerwonej czapeczce, albo - w bardziej obciachowej wersji - w rogach renifera :)

W weekend pokonała postawioną sobie poprzeczkę - 23 km. Jest z siebie dumna. Skończyła też czytać książkę o Elżbiecie I - XVI wiek, wojny angielsko-hiszpańskie, Wielka Armada: to tematy, które ostatnio ją wciagają, fascynują i pchają do zgłębiania historycznej wiedzy.

No i jeszcze niedzielny wieczór, kóry odbija się jej czkawką. Rozmiawiała z Kardio i... i sama nie wie, co do niego czuje. Z jednej strony nie widzi się w zaproponowanej roli, a z drugiej... a z drugiej jest dla Maleńkiej cholernie ważny. Nie powiedziała mu tego, co chciała powiedzieć. Nie mogła. Dopóki jasno nie zdefiniuje swoich uczuć, nic nie zrobi. A tych uczuć nie jest pewna. Są dni, kiedy nie przestaje o nim myśleć. Kiedy nie widzi go dłużej, tęskni. Wybierając ciuch zastanawia się, czy jemu się spodoba. A mimo to, kiedy dochodzi do rozmowy, kiedy sprawa jest postawiona jasno - ucieka. Boi się? Może... A może po prostu zbyt długo była sama, żeby teraz ot tak, oddać wolność. Robi teraz co chce, kiedy chce i z kim chce i nie wyobraża sobie, że ktoś mógłby jej powiedzieć stop. Nie chce angażować się z związek bez przyszłości, na odległość. Nie ma szans go utrzymać, bo wcześniej czy później zmienią się priorytety. I... i serce ciagnie ją w innym kierunku, troche platonicznym, ale nie niemożliwym...